Pacjentka zgłosiła się z problemem odstającej łopatki. Problem ten - tzw. łopatka skrzydłowata - jest dość charakterystyczny i łatwy do zauważenia, często sami rodzice potrafią dostrzec "dziwne" odstawanie łopatki u swojego dziecka. U prezentowanej pacjentki, ruch unoszenia ramion nad głowę powodował także znaczne trzeszczenia i dyskomfort.

Analizując ruch unoszenia ramion dało się zaobserwować, jak problemy obręczy barkowej wpłynęły na resztę ciała pacjentki, wzmacniając wadę postawy.

Ograniczenie zakresu ruchu ramion. Ręce są co prawda uniesione pionowo, ale tylko dzięki kompensacji wyprostnej tułowia.

Ocena barki - kręgosłup - miednica - kolana - stopy. Widoczne nieliniowe ustawienie poszczególnych elementów.

Można zaobserwować przesunięcie miednicy w przód względem reszty ciała.

W tym przypadku, korekcja zaistniałej nawykowej wady postawy ciała była stosunkowo prosta. Moja nastoletnia pacjentka, aktywna sportowo, okazała się mieć dobrą świadomość swojego ciała. Po obejrzeniu zdjęć i kilku ćwiczeniach, szybko nauczyła się korygować nawyk złego ustawiania miednicy.

Pilnując tego w domu i na co dzień, pacjentka po kilku tygodniach autorehabilitacji bez problemu ustawia swoje ciało liniowo.

Ocena linii barki - kręgosłup - miednica - kolana - stopy. Dzięki cofnięciu miednicy, ciało wróciło do równowagi liniowej.

W przypadku prezentowanej pacjentki należy kontynuować rehabilitację pierwotnego problemu łopatki/obręczy barkowej, oraz utrwalać nawyk liniowego ustawienia ciała.

Więcej o roli miednicy w korekcji wad postawy znajdziesz w tekście opisującym koślawe/szpotawe ustawienie kolan. Zachęcam do przejrzenia pozostałych wpisów na moim blogu.